Dzięki wiosennym obserwacjom leśniczych z leśnictw Buczyny i Jeziory, szczecineckie lasy wzbogaciły się o nowe strefy ochrony ostoi największych z naszych ptaków szponiastych - bielików.

W przypadku znalezienia nowych stanowisk uruchomiona zostaje procedura ustalenia strefy ochrony, którą powołuje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska. Takie wyłączenie terenu wokół gniazda jest niezbędne, żeby zapewnić rodzicom warunki do szczęśliwego wyprowadzenia lęgu. Ochrona okresowa obowiązuje w określonych terminach i dla gatunków takich jak bocian czarny, bielik czy orlik wynosi 500 m. Miejsca, które stanowią ostoję są objęte ustawowym zakazem wstępu, a wszystko po to żeby zapewnić zwierzętom spokój, który jest im niezbędny do wyprowadzenia lęgu.

Na terenie Nadleśnictwa Szczecinek znajduje się 7 stref ochrony ostoi: nowoutworzona strefa dla bociana czarnego,  jedna dla orlika krzykliwego i pięć dla bielików. Miejsca, które stanowią ostoję są objęte ustawowym zakazem wstępu, po to by zapewnić zwierzętom spokój, który jest im niezbędny do wyprowadzenia lęgu. Dokładna lokalizacja stref ochrony jest objęta tajemnicą, żeby nie niepokoić ptaków naszą obecnością. Jeśli więc traficie w lesie na tablice dot. ostoi zwierząt, to w trosce o ptaki nie spacerujcie w tych rejonach.

Bielik to największy lęgowy ptak drapieżny w naszym kraju. Rozpiętość jego skrzydeł dochodzi do 2,5 m, a waga dorosłych samic, które są nieco większe od samców, sięga 6 kg. Gniazdo bielików to okazała konstrukcja posadowiona najczęściej na wytrzymałym starym drzewie, zbudowana z dość grubych kawałków drewna. Jedno gniazdo wykorzystywane jest przez parę przez wiele lat, a jego masa może dochodzić nawet do 1 tys. kg. Pokarm bielików stanowią ryby oraz ptaki wodne, nie gardzi również ssakami i padliną. Ptaki osiągają dorosłość w wieku ok 4-5 lat. Jeszcze na początku XX w. bielików w Polsce było mało, zaledwie ok. 20 par lęgowych, a gatunek uznano za wymierający. Z tego względu w 1952 r. minister leśnictwa wydał rozporządzenie, dzięki któremu bieliki były pierwszym gatunkiem ptaków szponiastych objętym ochroną w naszym kraju. Właśnie dla bielików w latach 70. XX zaczęto tworzyć strefy ochronne.

Polska jest trzecia pod względem liczebności populacja bielika w Europie, po Norwegii i europejskiej części Rosji. Obecnie, po dziesięcioleciach ochrony, liczebność bielika w Polsce szacuje się na około 1000-1400 par.