Nasza przyrodnicza perełka, rezerwat "Bagno Kusowo" został wyróżniony na interaktywnej mapie Polski #JestTyleDoOdkrycia National Geographic. Mapa stworzona z pomocą ekspertów, podróżników i lokalnych odkrywców, prezentuje lokalizacje zaskakujących i często nieoczywistych punktów wartych odwiedzenia.
 

Rezerwat "Bagno Kusowo" rekomenduje podróżnik i przyrodnik, Piotr Horzela: "To "Polska Syberia" na Pomorzu, czyli fantastyczne (i niemal nie odwiedzane!) miejsce o wyjątkowych walorach krajobrazowych i interesującej historii. Jest to prawdopodobnie najlepiej zachowane torfowisko wysokie kopułowe w Polsce. Porośnięte mszarami torfowcowymi i borem bagiennym. Bogactwo fauny i flory zachwyci nawet najbardziej wymagających miłośników przyrody! System kładek pozwala zajrzeć w miejsca, gdzie normalnie nie byłoby to możliwe".

W północnej części rezerwatu znajduje się doskonale zachowana typowa kopuła torfowa, z bezleśną częścią centralną, pokryta mszarami z wełnianeczką darniową i karłowatą formą sosny zwyczajnej. Rośnie tu między innymi rosiczka okrągłolistna , modrzewnica zwyczajna, przygiełka biała, bażyna czarna. Unikatem na polskich torfowiskach są wytwarzające się miejscami na kopule płytkie, torfowe sadzawki, ze stanowiskami nietypowymi dla torfowiska wysokiego gatunków, jak rosiczka długolistna, turzyca bagienna i bagnica torfowa. Na stokach kopuły występują dobrze zachowane bory bagienne. Zbiorniki torfowiskowe są miejscem rozrodu chronionych i rzadkich ważek – żagnicy torfowcowej, zalotki białoczelnej, straszki syberyjskiej i zalotki większej. Na uwagę zasługują również chrząszcze wodne, typowe dla wód torfowiskowych – Hydroporus incognitus, Laccophilus poecilus (rzadki w Polsce) i Colymbetes paykulli. Wśród entomofauny lądowej wyróżnia się bardzo rzadki motyl – dostojka eufrozyna i torfowiskowa mrówka Formica candida (syn. Formica picea). Bagno Kusowo jest ważną ostoją żurawia, miejscem gniazdowania słonki i samotnika.

Na południowym skraju rezerwatu poprowadzona została ścieżka dydaktyczna, która wiedzie przez torfowcowe mszary częściowo po drewnianych kładkach. Do rezerwatu najlepiej dotrzeć rowerem lub samochodem, kierując się drogą z Dalęcina do Kusowa.